با کتاب های که صلیب سرخ آورده بود، عده ای که سواد نداشتند، با همکاری برادران با سواد، شروع کردند به آموختن.

حسادت عراقی ها بیشتر از آن بود که با سواد شدن آزاده های فاقد سواد را تحمل کنند.

یک روز ریختند و همه کتاب ها را جمع کردند. ما این موضوع را به افراد صلیب سرخ گفتیم و آنها باز برای ما کتاب آوردند.

عراقی ها از اینکه اسرای ایرانی، زندان را مدرسه کرده اند، حیرت زده بود.

راوی: آزاده لطیف عسگری- ارومیه

برگرفته از: http://rahnet.ir/one-day-a-memory/one-day-a-memory-movement/2124