وژمه یکی از باشندگان کارتهء دولت آباد شهر مزار شریف است که با نارسایی ذهنی دیده به جهان گشود. او پس از اشتراک در کورس آموزش دوخت سرتختی کمیته سویدن برای افغانستان ، مبدل به یک خیاط ورزیده شده است. مادر وژمه از کمک های کمیتهء سویدن با دخترش بسیار خورسند است و از این کمیته سپاسگزاری میکند.

دخترش بسیار خورسند است و از این کمیته سپاسگزاری میکند.

مادر وژمه گفت: «هژده سال پیش ، در یک تابستان گرم ، خداوند به ما دختری اعطا نمود که ما اسمش را وژمه گذاشتیم. ما از پیوستن یک عضو جدید به فامیل ما ، خیلی خوشحال بودیم ، اما رفته رفته دریافتیم که وژمه از سایر فرزندان ما متفاوت تر است.
 

او پس از مدت زمان طولانی راه رفتن را آموخت ، وژمه هرچه بزرگتر میشد حرکات غیرعادی او بیشتر نمایان می شد.

در جامعهء سنتی افغانی شخصی که نارسایی ذهنی داشته باشد ، مردم اورا دیوانه خوانده از حضور در اجتماع محروم می سازند.

تمام خانوادهء ما از وضعیت وژمه رنج می بردند ، اما بدبختی ما زمانی آغاز شد که تدریجا  مسئلهء نارسایی ذهنی دخترم در بین اقارب و همسایگان ما شایع شد. زنان همسایه و اقارب دور و نزدیک ، مرا مسئول نارسایی ذهنی وژمه میدانستند.

از زمانیکه مادر وژمه شدم از خودم متنفر شده بودم. به خاطر گریز از طعنه و تمسخر مردم ، اکثرا وژمه را در یک اتاق در بسته نگهداری می کردم و خودم نیز به ندرت در مجالس و محافل اقارب و همسایه ها اشتراک می کردم.

در ماه می سال 2011 پروگرام توانبخشی به اشخاص دارای معلولیت کمیته سویدن برای افغانستان دریافتند که خانوادهء ما به کمک آنان نیازمند است.

آنان به خانهء ما آمدند ، اما من وقتی دریافتم که به خاطر دخترم آمده اند ، به آنان اجازه ورود به منزل را ندادم ، زیرا من باور داشتم که مشکل وژمه حل ناپذیر است.

من به کارکنان پروگرام توانبخشی اشخاص دارای معلولیت کمیته سویدن گفتم که شما قادر به کمک کردن با ما نیستید ، بناء نباید بیشتر از این مارا اذیت کنید.

آنان قصهء اشخاصی  که مشکلات مشابه به مشکل دخترم داشتند؛ ولی به کمک کمیته سویدن برای افغانستان ، توانایی شان را دوباره یافته بودند و به زندگی عادی برگشته بودند را برایم تعریف کردند و گفتند که نارسایی ذهنی وژمه به حدی نیست که قابل درمان نباشد.

قصه های را که از زبان آنها می شنیدم برایم جالب ولی باورنکردنی بود. من هنوز هم آماده نبودم که به آنها اجازه دهم تا دخترم را ببیند.

سرانجام کارکنان پروگرام توانبخشی به اشخاص دارای معلولیت کمیته سویدن برای افغانستان با تلاش زیاد مرا قانع ساختند تا به آنان یک فرصت بدهم که وژمه را تحت آموزش بگیرند.

آنان وژمه را در خانه تحت آموزش گرفتند و مرا نیز به عنوان یک مربی خانوادگی ، آموزش دادند.

با گذشت زمان ، تغییرات باورنکردنی در وجود وژمه نمایان شد، او آموخته بود که چگونه متوجه نظافت خود باشد ، حتی در امور منزل من و خواهرانش را کمک می کرد.

پس از تکمیل مرحله آموزش های ابتدایی ، کمیته سویدن برای افغانستان ، دخترم را به کورس آموزش دوختن سرتختی معرفی کرد.

بعد از سپری نمودن یک دوره آموزشی شش ماهه ، وژمه به یک خیاط تمام عیار مبدل شد.

باور تان نخواهد شد که حالا او در اوقات بیکاری  ، من و خواهرش را نیز خیاطی یاد می دهد.

در حال حاضر وژمه به مدرسه و کورس سواد آموزی نیز می رود، او میتواند قران کریم را تلاوت کند و از سواد ابتدایی نیز برخوردار شده است.

حالا من برای وژمه دعا میکنم که خداوند برایش عمر طولانی و کامیابی بیشتر نصیب کند.

هر زمانیکه که دخترم را شاد می بینم ، بسیار خوشحال می شوم. من به وژمه افتخار میکنم